Twee jaar lang hebben we kunnen voorkomen dat Roos Corona kreeg… of kunnen voorkomen is misschien niet de juiste formulering, want Corona heeft hier echt wel huisgehouden… Roos bleef steeds bespaard. Dat is een betere bewoording.

Twee jaar lang zeiden we dat we niet zo bang zouden zijn als Roos Corona zou krijgen. Roos heeft een sterk lijf en is normaal ook niet méér vatbaar voor virussen en dergelijke dan bijvoorbeeld Morris. We waren alleen bang voor het feit dat de strak georganiseerde zorg thuis in geval van Corona stil zou komen te liggen.

Twee jaar lang…

… tot vandaag.

Vannacht lag Roos in een status en vanmorgen was ze wat ongemakkelijk. Na een portie sondevoeding begon ze een beetje te spugen en te rillen. Ook voelde ze warm. Ze bleek hoge koorts te hebben. Eerste ingeving: we moeten even een test doen. Gewoon voor de zekerheid. Roos bleek positief. Corona positief.
Heel even sloeg de paniek toe om vervolgens gelijk daarna in de regelmodus te schieten. Werk bellen, afspraken verzetten, zorgverleners op de hoogte brengen, wat regelen voor Morris…. Erik en ik waren vastberaden dat wij de zorg volledig samen op ons zouden nemen zolang nodig.
Omdat Roos ongemakkelijk bleef in combinatie met hoge koorts en een lage saturatie laag, besloten we contact op te nemen met de kinderarts voor ruggespraak. En zo geschiedde het… De ambulance kwam, Roos kreeg zuurstof en werd vervolgens naar het ziekenhuis gereden. En nu is ze opgenomen op haar oude vertrouwde afdeling van het Beatrix kinderziekenhuis. M4. Niet vanwege de epilepsie (dat hebben wij nog even extra benadrukt!), maar vanwege de Covid (al is dat geen handige combi met een status).
Roos heeft nog zuurstof nodig en de kinderarts wil haar in de gaten houden. Zodra het beter gaat mag ze naar huis. Want net als wij, willen ook zíj haar daar niet langer houden dan nodig.
Dus zet hem op lieve Roos!! Go beat that stupid Coronamonster!!!