Op vakantie met Roos betekent voor ons altijd zoeken naar mogelijkheden om samen op vakantie te kúnnen. Naast een geschikte accomodatie, heeft Roos een speciaal bed nodig en is een bad of douchebrancard een must om haar te kunnen douchen. Een tillift is handig, maar niet noodzakelijk, we kunnen haar ook met z’n tweeën tillen. De thuiszorg moet geregeld worden als achterwacht en wanneer we naar het buitenland gaan moeten we o.a. Schengenverklaringen regelen en een medische verklaring het liefst in de taal van het land. Het inpakken gebeurt zorgvuldig; check dubbel check of we voldoende voorraad medicatie, luiers, klysma’s, voeding, spuiten en al die andere medische zooi hebben ingepakt. Het maakt niet uit of we een weekend of een week weggaan, de bus is altijd tot de nok toe volgeladen. En dan… is het altijd nog bekijken hoe Roos haar gesteldheid is. Last-minute is lastig en op de bonnefooi ook, maar hoe dan ook gaan we altijd samen op vakantie! En dat is zeker niet vanzelfsprekend en absoluut een voorrecht. Dat beseffen wij ons heel goed, want vakantie is helaas niet voor iedereen weggelegd.

Toen Roos kleiner was en nog in een regulier campingbedje paste, waren de vakanties makkelijker. We namen haar overal mee naar toe. Al vonden we kamperen op een gewone camping lastig vanwege haar nachtelijke gilfeestjes. Tegenwoordig zoeken we met zorg ons vakantieverblijf uit. Een speciale camping hoeft niet persé, hoewel de geluiden die Roos ‘s nachts kan maken en de starende blikken niet echt een bijdrage leven aan onze ontspanning. Daarnaast zijn we voor het douchen echt afhankelijk van een douchebrancard; Roos in het babybadje van het familie douchehok lukt helaas niet meer. Ook durven we door een aantal pittige ziekenhuisopnames even niet meer naar het buitenland. De Ruimte in Dronten was deze zomer dus voor het derde jaar op rij de camping waar we samen vakantie vierden. Er zijn faciliteiten die we nodig hebben voor Roos en wij zijn niet het enige gezin met een kind met een beperking. Overigens ook niet het enige gezin met een gezond kind. Camping de Ruimte is wat mij betreft het toonbeeld van inclusie. Iedereen mag er zijn. Precies zoals we dat graag in de maatschappij zouden willen zien. We hadden ondanks dat het met Roos niet echt goed ging een heerlijk ontspannen vakantie, prachtig weer en we hebben veel leuke uitstapjes gemaakt met elkaar.

Onze vakanties gaan uiteraard ook naar plekken zonder aanpassingen. In een huisje met voldoende ruimte en een slaap- en badkamer met bad op de begane grond redden we ons ook prima. Jaren namen we zelf een mooi speciaal reisbed voor Roos mee, dat we met wat passen en meten altijd kwijt konden. Helaas is Roos daar uitgegroeid en regelen we tegenwoordig een speciaal bed via een hulpmiddelenleverancier. De parken waar we een huisje huren hebben daar meestal geen probleem mee. Ze zijn bereid een normaal bed te verwijderen en de hulpmiddelenleverancier toegang te verlenen voor het plaatsen van het speciale bed.
Op vakantie met Roos is veel gedoe, hard werken en niet vanzelfsprekend, maar het gevoel van sámen op vakantie zijn maakt veel goed.

Echter gaan we soms ook zonder Roos op vakantie. Nooit lang, maar toch… We doen dan dingen die met Roos erbij niet lukken of gewoon lastig zijn.
Volgend weekend gaan Erik, Morris en ik een weekendje naar Leiden. Musea bezoeken, slenteren door de stad en lekker uiteten. Even niet zorgen en ons geen zorgen maken. We kijken er enorm naar uit en genieten altijd van dit soort mini-vakanties. Ze zijn hard nodig, maar toch voelt het dubbel… Roos hoort er gewoon bij…