De Wereld van KlapRoos

Roos is donderdag ontslagen uit het ziekenhuis. Iedere keer vergeet ik weer hoeveel impact zo’n ziekenhuisopname heeft…. Terwijl de buitenwereld gewoon doordraait, lijkt de wereld in het ziekenhuis even stil te staan. Enerzijds worden we geleefd en anderzijds moeten we van alles regelen om de boel buiten het ziekenhuis draaiende te houden. Niet alleen Roos is opgenomen, het hele gezin is opgenomen… De dagen in het ziekenhuis staan Erik en ik in de overlevingsstand. En wanneer we weer thuis zijn,…

Lees Meer Lees Meer

Die lieve Morris…. Hij speelde op Roos haar afdeling met Bram. Een jongetje dat ook opgenomen ligt. Samen fietsten ze over de afdeling en hadden plezier. Toen Morris naar huis moest zei hij tegen Bram; Morgen maak ik een tekening voor je! De volgende dag tekende Morris een mooie T-Rex voor Bram en bedacht dat hij wel een van zijn dino’s cadeau kon doen aan Bram. Terwijl hij zorgvuldig een dino uitzocht, zei hij dat hij helemaal tranen in zijn…

Lees Meer Lees Meer

Heen en weer geslingerd. Van heel goed naar heel slecht. Van heel blij en energiek naar murw geslagen en op de overlevingsstand. En op die overlevingsstand red ik het best even hoor. Geen probleem. Alleen krijg ik daarna vaak een (emotionele) energiedip omdat ik dan de tijd en rust heb om me te beseffen wat er nou eigenlijk allemaal gebeurd is… We hadden echt een fantastische vakantieweek in ‘s Gravenzande. Samen met mijn ouders, broer, schoonzus en nichtje huurden we…

Lees Meer Lees Meer

Drie april was het precies een jaar geleden dat de NVS bij Roos werd geïmplanteerd. Na een lange opname, bleek de NVS een van de weinige opties die nog iets tegen de epilepsie bij Roos zou kunnen doen. De aanloop naar de operatie was spannend. Zenuwslopend… Zó erg dat ik niet meer functioneerde en de huisarts mij voor het eerst in mijn leven een kalmerend middel voorschreef… Uiteindelijk viel de hele operatie enorm mee. Roos was een snee in haar…

Lees Meer Lees Meer

Even hadden we er een hard hoofd in toen we zaterdagochtend na een pittig nachtje ontwaakten in het vakantiehuisje nabij Amsterdam. Roos al vanaf woensdag in een flinke status en geen teken van verbetering. Maar…. zo onvoorspelbaar als de epilepsie komt, zo onvoorspelbaar verdwijnt het ook weer. En zo beleefden we uiteindelijke een heerlijke middag aan zee en een fantastische avond in het Rijksmuseum bij de Prachtnacht. Muziek, lekkers, kunst, cultuur, verkleden, op de foto, Rembrandt, Yes-R en allemaal fantastische…

Lees Meer Lees Meer

Weer zo’n dag. Niks kunnen. Schokjes door je hele lijf. Ver weg… Noodmedicatie helpt niets. Het maakt me verdrietig. Het breekt mijn hart. Nog steeds… ook al is dit nu weer wekelijks het beeld.

Daar liepen we weer… het was alweer een paar maanden geleden… De geur hetzelfde. De sfeer hetzelfde. De lange gang. Het koffiewinkeltje op de hoek. De bedrijvigheid. De bekende gezichten achter de balie. De witte jassen. Het ziekenhuis… Een plek die zó vertrouwd voelt en die we tegelijkertijd zó verafschuwen. We hadden een goed gesprek met de neuroloog. Een luisterend oor. Blijdschap om de goede periode die we mochten meemaken. Tranen om de slechte dagen die er iedere week weer…

Lees Meer Lees Meer

Een opkikker… dat moest het zijn en dat wás het ook. Toch liep de dag anders dan verwacht. Of anders dan gehoopt…Aan de organisatie lag het niet. Integendeel; alles was werkelijk tot in de puntjes verzorgd! Aan de vrijwilligers lag het ook niet. Ik vond het enorm bijzonder en hartverwarmend hoe zóveel lieve mensen zich vol betrokkenheid en liefde inzetten en hun diensten aanboden om de gezinnen een onvergetelijke dag te verzorgen. En aan de activiteiten lag het evenmin; perfect…

Lees Meer Lees Meer

2018 wat begon je toch lelijk… Terwijl iedereen elkaar een gelukkig nieuwjaar wenste, maakten wij ons vreselijk zorgen om Roos, die al sinds oktober 2017 opgenomen lag in het UMCG en later in SEIN. We kregen de ene na andere tegenslag te verwerken wat betreft medicatie, lichamelijke gezondheid van Roos en de nare aanvallen. Voor het eerst borrelde de angst om Roos te verliezen langzaam naar de oppervlakte…  In diezelfde periode, direct na de kerstvakantie, stapten we met Morris een…

Lees Meer Lees Meer

Kerst vier je samen schreef ik vorig jaar. Dit jaar vieren wij kerst gelukkig ook samen. Met lekker eten, gezelligheid, films kijken, spelletjes spelen, lezen en relaxen. Maar vooral SAMEN!   Helaas is samen niet vanzelfsprekend… Omdat iemand in het ziekenhuis ligt of tè ziek is samen te kúnnen zijn. Omdat iemand aan de andere kant van de wereld zit. Omdat iemand door de rechterlijke macht even niet thuis mag wonen. Of omdat iemand er helemaal niét meer is… Ik…

Lees Meer Lees Meer