Ken je die reclame van die verzekeringsmaatschappij? Waarin een moeder zich met haar dochter meldt bij de balie van een zwembad met de mededeling dat haar dochter haar paarse opblaas krokodil is vergeten. De badmeester geeft haar een formulier dat ze in moet vullen. De voor- èn achterkant. De volgende dag kan ze het formulier tussen 9 en 10 inleveren bij dienst recreatie. De paarse opblaaskrokodil staat al die tijd in het zicht in het hokje van de badmeester…
In de Britse satire Little Britain typt receptioniste Carol Beer structureel alle vragen van klanten in de computer en antwoordt standaard op de meest simpele en redelijke vragen; “Computer says nooo”. Zo typt ze in een ziekenhuis de gegevens van een kind in de computer. Als de moeder zegt dat het kind komt voor een operatie aan de keelamandelen antwoordt Carol droog; “Computer says nooo.”. Wanneer moeder zegt dat het een fout moet zijn blijft Carol volhouden dat het geen fout is omdat het systeem zegt dat het kind een dubbele heuptransplantatie krijgt. En zo zijn er vast nog meer van dit soort voorbeelden… Hilarisch om te zien, maar helaas ook de keiharde realiteit.

De paarse krokodil en “computer says no” staan voor onnodig papieren regelwerk. Voor standaard protocollen terwijl de situatie niet standaard is. Voor dat kastje en de bijbehorende muur. Voor een strak systeem. Voor onpersoonlijkheid. Voor bureaucratie. En voor regeltjes die ervoor zorgen dat het stress- en irritatielevel buiten alle perken stijgt en het energielevel daalt tot een treurig dieptepunt. Althans, dat doet het met mij. Keer op keer…

Of het nou gaat om een tillift waar je al een jaar mee bezig bent of een medicijn dat je vergoed probeert te krijgen… Of wanneer, zoals nu, blijkt dat het PGB budget verlopen is, terwijl er gezegd is dat we ons daar geen zorgen over hoeven te maken.
Dat maakten we ons ook niet (meer), tot gisteren, toen ik erachter kwam dat ik de gewerkte uren van Roos haar zorgverleners niet kon declareren.

In februari had ik al contact gezocht met het zorgkantoor over de herindicatie van Roos haar PGB budget. Op de vraag hoe dat te werk zou gaan, kregen we als reactie dat wanneer er géén wijzigingen waren in de zorg t.a.v. de vorige aanvraag we niets hoefden te doen. Er waren geen wijzigingen, dus we deden niets. En toen kregen we 12 april ineens een mail met de mededeling dat er tot op heden geen nieuwe meerzorgaanvraag was ontvangen voor Roos en aangezien de huidige toekenning tot 16 april zou lopen (en dat was het al bijna) ze er vanuit gingen dat de meerzorg dus niet meer van toepassing zou zijn.
Na heel veel stress, mailverkeer en uiteindelijk een prettig digitaal gesprek, verzekerde het zorgkantoor ons dat we ons geen zorgen hoefden te maken. De nieuwe toekenning zou aansluiten op de oude, dus er zou geen gat vallen in het budget.
Wat ze er niet bij vertelden was dat ze tóch wat meer informatie wilden en dat zonder die informatie het dossier niet direct rondgemaakt kon worden. En dat ze bovendien wettelijk gezien 8 weken de tijd daarvoor mochten nemen.

Vanmorgen, een paar uur voor Roos haar opname, kreeg ik de juiste persoon van het zorgkantoor eindelijk te pakken. Er werd me wederom verzekerd dat we ons ècht geen zorgen hoefden te maken, dat de nieuwe toekenning gewoon aan zou sluiten op de oude. En ja, het was heel vervelend dat de oude toekenning verlopen was en er nu dus even geen budget was om uren te declareren, maar de zorgverleners hoefden zich ook geen zorgen te maken, zij zouden hun salaris gewoon wat later uit betaald krijgen. En ze ging haar best doen alles zo snel mogelijk in orde te maken, maar dat zou natuurlijk niet deze week lukken… Daarom adviseerde ze mensen ook altijd ruim van te voren zo’n meerzorgaanvraag in gang te zetten “want wettelijk gezien…….”….. PAARSE KROKODIL!!!

Goed. Lang verhaal kort… Het komt uiteindelijk goed. De zorgverleners reageren lief en hebben ons gezegd dat ze wel iets langer kunnen wachten op hun salaris. En ik kan me nu zonder paarse-krokodillen-stress op de operatie van Roos richten morgen (dát op zich geeft namelijk al genoeg stress). Maar ik blijf me keer op keer weer verbazen over die gekke paarse krokodil… Míjn ‘computer says nooo’…