“Hoe gaat het met Roos?”

Een goedbedoelde vraag die ik bijna steevast beantwoord met “Op en neer….”.
Wil ik specifieker antwoorden, dan beantwoord ik de vraag met “op dit moment goed/ matig / slecht…”.
Maar eigenlijk is “Op en neer…” het enige goede antwoord dat ik kan geven. Stabiel is het namelijk nooit. Ook nooit geweest in die 9 jaar dat onze wereld nu op z’n kop staat.

Wat zegt ‘goed’ of ‘slecht’ eigenlijk? Is dit niet voor ieder mens anders? Omdat ieder mens het anders interpreteert? En zijn eigen beeld bij goed en slecht heeft?

“Het gaat goed” zegt voor ons niet dat Roos geen aanvallen heeft. Die zijn er namelijk ook als het ‘goed’ gaat. En “het gaat goed” betekent ook niet dat er geen andere dingen spelen. De onrustige insteek van de sonde of het darmspoelen zijn er ook als het goed gaat. Of het bericht uit het ziekenhuis van vorige week dat Roos een scoliose heeft… Niet bepaald goed nieuws voor Roos, maar het kwam wèl op een dag kwam dat het ‘goed’ ging met haar. En “het gaat goed” betekent voor ons zéker niet dat het ‘goed’ blíjft gaan. We weten dat epilepsie zo onvoorspelbaar is als de pest en dat ze het ene moment ‘goed’ kan zijn en een uur later ‘slecht’. Overigens heeft ook bij slecht iedereen natuurlijk een ander beeld.

Ik denk dat ‘goed’ voor ons vooral betekent dat we zien dat Roos ontspannen en comfortabel is, helder uit haar ogen kijkt, af en toe heerlijk lacht, de wereld om zich heen opneemt, geniet van haar eten en actief is. Een blij Roosje, ondanks al het ‘slechte’.

Twee foto’s, één dag.
Vandaag begon ‘slecht’ en eindigde ‘goed’. En dat goede? Dat omarmen we!